War of the Images (NL)
- by Gustaaf Vander Biest (Artist, Artspotter at Waterschoenen), review of solo-exhibition 'It Stares Back / The Violence'
​
Geen zoeterig gedoe, maar stevige ingrepen laat ze ook in haar schilderijen zien, nu eens in zwart-wit met figuren die me aan Marlene Dumas doen denken (een dame waarvoor Hannelore Celen overigens een flinke bewondering heeft), maar ook, en vooral, sterk geritmeerde composities in een wriemelende mix van menselijke en omgevingsvormen, die elkaar tegelijk verdringen en in (wankel) evenwicht houden.
Hannelore Celen vertelt geen rustgevende verhaaltjes nog even voor het slapengaan. Een stoel is in haar doeken geen rustpunt, maar een podium voor een wilde dans, bij voorkeur op hoge hakken. Ik voel de adem van Willem De Kooning. Toch houdt ze binnen al die actie en wilde penseelvoering ook ruimte voor fijngevoelige toevoegingen in potlood. In de kleinere werken laat haar beeldenarsenaal zich afzonderlijk benaderen. In haar grotere schilderijen beginnen die aparte elementen aan een 'war of the images'.
Deze nieuwe eenzaamheid (NL)
- by Maxim Storms (actor, founder of Ballet Dommage) in SOSCASTOA Magazine
Hannelore Celen creëert plaatsen waar een duistere zachtheid dwaalt. Het lichaam gebroken, die ziel die lokt. Ik voel mij een voyeur als ik haar werk bekijk. Het donzige kleurenpalet waar zij ons mee verleidt toont een vervreemde, vervormde vrouwelijke realiteit. Het onderwerp: het portret heeft als het ware het thuisfront verlaten en betreedt aarzelend een wazig universum. Ik weet niet met zekerheid of ik naar mensen kijk, nochtans herken ik duidelijk hun lichamen. Door macabere vervormingen, transformaties zie ik meer slachtoffers waarvan de identiteiten niet meer leesbaar zijn. Lichamen worden sculpturen worden composities.
​
Haar werk typeert zich aan vreemdsoortige littekens. Deze zijn soms zo frivool geschilderd met heldere pastelkleuren waardoor er hoop ontstaat, zelfs een seksuele humor. Want hoe donker en bizar ik het werk van Hannelore ook beschrijf, ik word er niet mismoedig van. Er is een zekere eenzaamheid aanwezig, een ondefinieerbare wonde maar tevens ook een kinderlijke onbevangenheid. De atypische gedaantes die het individu aanneemt zijn mooi en intrigerend maar tonen mij een hartverscheurende vervreemding die ik begrijpen kan.
Young Masters of Art (NL)
- by Hugo Brutin (art critic a.i.c.a.)
Hannelore Celen is hier vertegenwoordigd met werk dat meteen opvalt door zijn picturale kracht en zijn gedurfd koloriet. Haar menselijke figuren overstijgen het nauwkeurige weergeven van de werkelijkheid en worden overspoeld door wat wij als een emotioneel geladen interpretatie van lichamelijkheid kunnen omschrijven. Er gaat een bevreemdende kracht uit van haar menselijke figuren die een soort mentale portretten zijn.
Gaverprijs (NL)
- by Jo Coucke (art historian)
Hannelore Celen presenteerde voor de wedstrijd drie loshangende doeken, telkens Zonder titel. Celen gaat uit van de werkelijkheid. In haar doeken herkennen we hier en daar elementen uit onze dagelijkse omgeving. Zo bespeuren we in het grootste werk een omgekeerde groene stoel. Met een zeer losse, bijna kalligrafische zwier beschrijft zij die geziene elementen en probeert ze die met verf, kleur en ritme te laten spreken. Het gaat niet over het vormelijk voorkomen van de dingen maar over hun geest, hun betekenis voor de schilder, hun betekenis voor ons die tussen die stomme dingen leven. De schilder als poëtische zingever van de visuele omgeving.
Hannelore Charlotte
Activiteit van SMART
Verenigde Producties
0896.755.397